ELA EIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Πέμπτη, 12 Απριλίου 2012

Αγάπα τον πλησίον σου μαζί και τα ελαττώματά του (?)

Απλό: Είμαστε και ζούμε στον κόσμο μας. Στον κόσμο όμως ο οποίος είναι γεμάτος ΒΙΑ. Άλλοι δεχόμενοι αυτή την πραγματικότητα για ατομικούς λόγους ο καθένας, προσπερνώντας γρήγορα όπως αρμόζει στην εποχή μας και καθόλου ενοχλημένοι-ούτε καν πληροφορημένοι θα έλεγα- για αληθινά γεγονότα τα οποία συμβαίνουν καθημερινά, όπως υποσιτισμένα παιδιά σε δημοτικά σχολεία, αύξηση του αριθμού των παιδιών τα οποία στην ουσία εγκαταλείπονται από τους γονείς τους σε ιδρύματα, ανήμποροι να τα θρέψουν, νοσοκομεία που κλείνουν, στρατιές ανέργων, ανέχεια γερόντων που αναγκάζονται να ξαναζήσουν καταστάσεις άλλων εποχών (δυστυχώς με τους ίδιους protagonιστές), όπως τις δεκάδες αυτοκτονίες, αλλά και με ηρωικές πράξεις αφύπνισης όπως αυτή του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ ή άλλες συμπεριφορές, που ούτως ή άλλως δεν θα μαθαίναμε ποτέ γιατί κάποιοι έχουν δώσει εντολή στην αστυνομία να καταχωρεί τα συμβάντα ως «ατυχήματα» ελέω στατιστικών μετρήσεων και πολλά άλλα που ενδεχομένως να ακούσουν ή δουν ελάχιστοι. Και αυτά είναι ίσως τα πιο ασήμαντα, τα λιγότερο «σοβαρά» κατά πολλούς. Και όλα όσα γίνονται, μικρά και μεγάλα, τα οποία μας αφορούν άμεσα, τα αφήνουμε και λέμε: δεν γαμιέται… Ε?

Έχουμε τα δικά μας ατομικά προβλήματα να λύσουμε οι άνθρωποι. Άλλοι παραιτούνται από το παρελθόν τους και περιμένουν την ‘σωστή’ στιγμή ή τον ‘σωστό άνθρωπο’ ή σχήμα για να δράσουν http://loodvih.blogspot.com/2011/07/blog-post.html

Και? Πότε θα’ναι σωστή η στιγμή ρε παιδιά? Όταν τελικά υπογράψουν τις καταδίκες μας? Όταν σφραγίσουν την ταφόπλακά μας? Και θα αφήνουμε να βγαίνει ρε μάγκες το άλλο το μουνόπανο να λέει ότι πρέπει να δώσουμε τα παιδιά μας στην τρόικα, γιατί έτσι θα σωθούμε για την επόμενη πενταετία, και δεν ανοίγει μύτη? http://loodvih.blogspot.com/2011/12/blog-post_18.html

Ή αυτό που διαβάσατε σας ακούγεται πολύ απλό για να αφήσετε τον εγκέφαλό σας να το επεξεργαστεί? ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ μιλάνε ρε. Κι όταν τελειώσει η πενταετία και τα παιδιά μας, τι θα ζητάνε ρε? Θα τα’χουνε πάρει όλα. Δεν θα’χει μείνει τίποτα, παρά μόνο οι μίζερες ατομικές ζωές μας. Και αριθμοί. Πολλοί αριθμοί. Αριθμοί που θα εκφράζουν διαφορετικά πράγματα…

Είναι κι άλλοι όμως. Αμέ! Οι ντάξει είμαστε, ε, ο κόσμος πως την βγάζει είναι ένα θέμα. Γράφουν όμως. Για συμπαράσταση στον δίκαιο αγώνα των χαλυβουργών. Για να κάνουμε ταξικό αγώνα. Και να γαμήσουμε το ντόπιο κεφάλαιο. Άλλοι λένε ότι είναι ντροπή να γαμάμε το ντόπιο κεφάλαιο. Άλλοι λένε για πατριωτική αριστερά και ξινίζουν, άλλοι για κουμουνιστοσυμμορίτες. Άλλοι για τον άνθρωπο κι άλλοι για τα ζώα. Μπεεεεεεεεεεεεε Άλλοι του λένε ναι, άλλοι του λένε όχι. ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΑΜΑΕΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ, ΓΙΝΕΤΑΙ? Unfortunately, no. Αλλά τι να κάνουμε? Μπορούμε να κάνουμε τίποτα? Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Δεν ξέρουμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι και δυστυχώς δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι. Άλλωστε, είναι πολλά τα λεφτά παντού, αλλά και στις ΜΚΟ Άρη.

Α, ρε Άρη.

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=72733&colid=37&catid=34&dt=2011-12-18%200:0:0

Α, ρε Άρη. Την καρδιά σου να ‘χαμε. Αυτοί, άλλοι, όπως και πολλοί άλλοι, διακατέχονται από ένα τρομερό αίσθημα ηττοπάθειας και πεσιμισμού, αποτέλεσμα της αποξένωσης, της διάσπασης και κατηγοριοποίησης, της αποχαύνωσης και τέλος ατομισμού που έχουμε υποστεί ως κοινωνία. Αλλά τι λέω ο άνθρωπος… there is no such fucking thing as society... Δηλαδή ρε παίδες, ποιος άλλος περιμένετε να σας πει ότι, πάει, πάπαλλα, τέλος η ιστορία? Οι ίδιοι το λένε μόνοι τους. Μετά από 30 χρόνια οραμάτων, διαισθήσεων, αισθήσεων και παραισθήσεων, ξερά κοφτά μας πληροφορούν γελώντας, ότι αισθάνονται εξουθενωμένοι λόγω της υπερπροσπάθειας. Από τι? Μα από την αποτυχία όλων των προβλέψεων όλων των οικονομικών βιαστών, εκβιαστών και δολοφόνων που μας πλασάρονται από τα όρνια των ΜΜΕ ως σωτήρες. Μα, είναι όλα νόμιμα λένε. Άρα και ηθικά θα έλεγε ο Βουλγαράκης! (Α, ρε Βουλγαράκη μουνόπανο.). Αντέστε μας στο διάολο τότε. Ευχαριστούμε πολύ. Πουτάνα τα κάνουμε και μόνοι μας που λέει και το σκεπτικό.

Θα το ξαναγράψω ρε παιδιά μπας και το εμπεδώσουμε καλύτερα: Εδώ και δυο χρόνια, από τότε που ανακαλύψανε το μαγειρεμένο υποτιθέμενο κακό μας χάλι, βάλθηκαν να μας σώσουν. Μαζί με τα ευρωπαϊκά αδέρφια μας, μας έσωσαν μια, δυο, τρείς, πέντε, εφτά, πόσες ρε παιδιά? Έχω χάσει το μέτρημα. Αφού αποτύχανε εκεί, μας φέρανε το πιόνι, τον άνθρωπο που τα ξέρει από μέσα, αυτόν που σίγουρα θα έβαζε τα πράγματα στην θέση τους, τον κύριο- γαμώ το μουνί που τον πέταγε- παπαδήμιο. Και τονε φέρανε και νόμιμα, έτσι? Όχι μαλακίες. Μαζί με τον δακρυσμένο αντιστασιακό, τρομάρα του ο μαλάκας κι αυτός. Κι ενώ είχαμε σωθεί, μας πετάγεται από το πουθενά ο χοντρομαλάκας, το πιο παχύσαρκο όρνεο επί γης, ο αντιπρόεδρος των πουλημένων προδοτών, ο υπουργός οικονομικών της βουλής των 300 καρεκλοκένταυρων , ο δυστυχώς που θα σας πεθάνω, και δε με νοιάζει, αλλά παίρνω το πολιτικό κόστος της καταστάσεως, ο μπένυ. Και τι είπε ο ελεεινός? “Δυστυχώς όλες οι θεμελιώδεις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές προγνώσεις του αρχικού προγράμματος (του Μνημονίου) δεν επιβεβαιώθηκαν”. Αποτύχαμε. Αποτύχανε οι προβλέψεις και οι πολιτικές μας. Και όμως είναι ακόμα εκεί. Τους κοιτάμε. Τους χρυσοπλερώνουμε. Στη πλάτη μας θα μάθετε οικονομικά ρε γαμώ το σπίτι σας?

Μας μάθανε από παλιά ρε παίδες, ότι για να λειτουργήσει το σύστημα πρέπει να καταναλώνουμε. Πολύ. Δε μορ, δε μπέτερ. Αλλά έχει φτάσει σε σημείο τέτοιο, το σύστημα, που πάρα πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αγοράσουν τίποτε από αυτό που παράγεται. Αλλά μην ανησυχείτε. Ουδέν πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση υπάρχει εδώ και χρόνια και μας είχε προβληματίσει λίγο, ή μας είχε βολέψει, ή απλά στρουθοκαμηλίζαμε. Αυτή που ζούμε τώρα όμως, είναι σε άλλο επίπεδο. Χρειάστηκε χρόνο να γίνει, αλλά…. Άλλη διάσταση ρε παιδάκι μου λέμε. Much, much more better clients! Των λαών οι χώρες. Και τα νούμερα? Κάτσε καλά λέμε. Περνάνε τα δις και τα τρις € ωσάν ν’ ακούγαμε για κιλά από πατάτες. Ναι μωρέ, τα δις λέω. Τι? Πόσο είναι ένα δις? Για κάτσε να δούμε γιατί έχω ξεχάσει λίγο…. Α, ναι. Αρχικά, αν δεν κάνω λάθος, το ένα δις (1.000.000.000) είναι ίσο με χίλια εκατομμύρια. Χίλια εκατομμύρια! Τι λε ρε παιδί μου. Και το ένα εκατομμύριο €, είναι ίσο με τριακόσια σαράντα εκατομμύρια δραχμές. (έτσι, μήπως και θυμηθούμε κανα νούμερο) Για φαντάσου! Ένα πούντο πού χω ακόμα από το 99, έκανε καινούργιο 3.000.000 δρχ και η βενζίνα είχε 120, 150, 200δρχ, δε θυμάμαι(ξέχασα). Πεντακόσιες + δραχμές πάντως δεν είχε ποτέ! Θυμάμαι και πόσα έπαιρνα το μήνα. 250.000 χιλιάρικα. Αμέ! Ενώ τώρα? Μες την τρελή χαρά είμαι τρομάρα μου. Είμαι τυχερός που δουλεύω, γιατί είχα μια δική μου επιχείρηση την οποία έκλεισα, ψάχνοντας μετά 7 μήνες για δουλειά και πριν 8 μήνες βρήκα, κι αυτό οφείλεται καθαρά σε κωλοφαρδία, και παίρνω 37 € τη μέρα. 9ωρο. Και Κυριακές. Στ’ αρχίδια μου όμως. Είπαμε, είμαι τυχερός που δουλεύω.

Anyway, υπάρχουν κι άλλοι, που λένε άλλα. Ο καθένας το δικό του δηλαδή. Όπως και να ‘χει το πράγμα, θεωρώ τουλάχιστον βλακώδες το να περιμένεις να σε σώσουν οι ευρωπαίοι εταίροι σου, αυτοί δηλαδή που σε έχουν βάλει στην λαιμητόμο και σε διοικούν εδώ και κάμποσο καιρό, προσοχή –βρισκόμενοι εντός της ελληνικής επικράτειας-. Παπαριές θα μου πείτε! Μόνοι μας δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε τίποτα. Μα βέβαια. Με κομματικούς στρατούς 100.000 μαλάκηδων σίγουρα όχι. Με αυτή τη νοοτροπία, στάνταρ όχι. Με πολιτικά μαγαζάκια που δεν αφήνουν το λαό να εκφραστεί μέσω δημοψηφίσματος, παρά μόνο με σλόγκαν ψηφίστε με να τους γαμήσω, τι να πω. Ένα ανέκδοτο μου έρχεται στο μυαλό: - Καμιά αύξηση θα πάρουμε? http://www.youtube.com/watch?v=BpfGMfMk91k

Μια ζωή, τρωγόμασταν ανά μεταξύ μας. Για άλλους λόγους κάθε φορά. Τώρα όμως και αφού είμαστε ανήμποροι δεθελοντές να πράξουμε οτιδήποτε άλλο, έφτασε η ώρα να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας (τουλάχιστον). Και να σκεφτούμε: Τι στο διάολο περιμένουμε σήμερα, για το αύριο. Δηλαδή ορέ παίδες, εμείς οι απλοί πολίτες, τι περιμένουμε? Αξιοπρέπεια? Αξιοκρατία? Ελευθερία? Λεφτά? Σκατά? Τι? Τι μας λείπει τόσα χρόνια από τη ζωή μας? Ποιος θα μας τα προσφέρει αυτά? Αυτοί που είτε ηθελημένα, είτε για να προφυλάξουν τα πολιτικά μαγαζιά τους μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση?

Και ποια είναι η σημερινή κατάσταση ρε παιδιά? Μας παίρνουν τη χώρα που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Τον τόπο στον οποίο δουλέψαμε και μοχθήσαμε εμείς οι πατεράδες μας κι οι μανάδες μας , το χώμα που είναι θαμμένοι οι παππούδες μας κι προγόνοι μας ρε. Μας παίρνουν την ελπίδα και το όνειρο για το αύριο ρε γαμώ το μουνί που τους πέταξε.

ΣΥΝΕΠΩΣ:

Ο πρώτος σκοπός μας, στόχος μας, πρέπει να είναι η άπαξ και δια παντός απαλλαγή μας από δαύτους. Να τελειώνουμε μια και καλή με αυτό το σάπιο, διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που εγκαθίδρυσε στη χώρα της Δημοκρατίας ένα χυδαίο σύστημα επαγγελματικού Κοινοβουλευτισμού διαπλεκόμενου οριζόντια με τα ντόπια παρασιτικά μεγαλοσυμφέροντα και κάθετα με ακόμα μεγαλύτερα υπερεθνικά κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος.

Το ότι η χούντα δεν τελείωσε το ’73, δεν είναι ένα σύνθημα απλά, είναι μια ζοφερή πραγματικότητα, που δυστυχώς σταδιακά συνειδητοποιούμε και που τώρα μας δείχνει το αποτρόπαιο πρόσωπό της, μα συνάμα το καθήκον που έχουμε για να την ανατρέψουμε.

Ταυτόχρονα δεν μπορούμε παρά να διεκδικήσουμε πίσω τη κυριαρχία της χώρας μας από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ και να πάρει πίσω ο Λαός με την πάλη του όλα όσα έχουν προλάβει μέχρι τώρα να αρπάξουν οι ντόπιοι και ξένοι επικυρίαρχοι.

Συνεπώς δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αρνηθούμε να αναγνωρίσουμε το Χρέος. Ποιο αλήθεια χρέος; Είναι δικό μας άραγε αυτό; Από πού προέκυψε; Όχι δεν είναι δικό μας αυτό το χρέος, δεν το ζητήσαμε εμείς, δεν το απολαύσαμε εμείς, άλλοι το πήραν, το ξεκοκάλισαν και μας το φόρτωσαν αποφασίζοντας χωρίς εμάς, εμείς να το πληρώσουμε και τα παιδιά μας. Όχι, λοιπόν! Δεν χρωστάμε, άρα δεν πουλάμε και δεν πληρώνουμε. Ούτε αυτό είναι σύνθημα, αλλά κορυφαία πολιτική επιλογή. Εθνική επιλογή, ταξική επιλογή!Πολύ περισσότερο όταν τα χρέη αυτά που μας καταλογίζουν τα έχουμε ήδη πληρώσει πολύ περισσότερο από διπλά και τρίδιπλα.

Έτσι, δεν μπορούμε παρά να επιδιώξουμε να επιβάλλουμε την ριζική αναθεώρηση των σχέσεών μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση με πρώτο βήμα την έξοδο από την ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση Εθνικού νομίσματος. Η καθιέρωση ενός γνήσιου Εθνικού νομίσματος είναι προϋπόθεση για την άρνηση αναγνώρισης και μη αποπληρωμής του χρέους και αναγκαία αφετηρία για την ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Παύση.

Ακολουθεί παράγραφος ξύλινης γλώσσας, πολιτικού οπορτουνισμού, προεκλογικής περιόδου και καθημερινής καταστροφής εγκεφάλων όλου του κομματικού φάσματος:

«Η πραγμάτωση των στόχων που έχουμε θέσει, μας επιβάλλει να αναλύσουμε πολύ προσεκτικά και συνειδητά τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες και τα θεσμικά πλαίσια. Ταυτόχρονα, το δυνάμωμα και η επέκταση των δομών, μας υποχρεώνει να προσδιορίσουμε και να καθορίσουμε τους άξονες μιας μελλοντικής πορείας.

Κατά τον τρόπο αυτό η σταθερή άνοδος στην ποσότητα και ποιότητα των προσπαθειών μας, μας δίνουν σε μεγάλο βαθμό την ευχέρεια να εκτιμήσουμε τις βάσεις μιας προοδευτικής μετεξέλιξης της οποίας η επιμέλεια και προπάντων η πλατιά συμμετοχή των λαϊκών μαζών στις σχετικές επεξεργασίες, θα εγκαινιάζουν μια διεργασία που θα συμβάλει στο να τελειοποιήσουμε, αλλά ταυτόχρονα θα εγγυάται και την ευρύτερη δυνατή απήχηση, ώστε να επεξεργαστούμε ένα δυναμικό σύστημα αντιμετώπισης των νέων μεγάλων απαιτήσεων του καιρού μας. Τα ιδεολογικά κριτήρια όταν συνδυαστούν, αλλά και η έκταση και η μέθοδος διαμόρφωσης στελεχών, παίζουν σημαντικό ρόλο για να καθορίσουμε τις νέες συνιστώσες και συντεταγμένες».

Όχι ρε μουνόπανα. Ευχαριστώ, δεν θέλω άλλο.

Με αυτή τη γλώσσα δεν μας μιλάνε για ανάπτυξη και ότι πρέπει να γίνουμε παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί; Πως αλήθεια μπορεί να γίνει αυτό, αν κάποιος στερείται τα βασικά εργαλεία άσκησης μιας τέτοιας πολιτικής ανασυγκρότησης της οικονομίας; Πόσο ανταγωνιστικές είναι άραγε οι αποικίες;

Μιλούν για ανάπτυξη, αλλά δεν επιζητούν ανάπτυξη. Είναι πλέον προφανές ότι επιδιώκουν ζωτικό χώρο υπερεκμετάλλευσης του ανθρώπινου δυναμικού και του φυσικού πλούτου της πατρίδας μας μέσα από το διαμελισμό της. Αυτό επιζητούν, αυτό προσπαθούν να επιβάλλουν.

Το Εθνικό νόμισμα και όχι το κατοχικό νόμισμα που ετοιμάζουν να μας επιβάλουν, μαζί με τις συνοδές πολιτικές ελέγχου διακίνησης των κεφαλαίων μέσω της Εθνικοποίησης της Τράπεζας της Ελλάδος και των μεγαλύτερων ιδιωτικών τραπεζών είναι η βάση κάθε πολιτικής που θέλει την έξοδο της χώρας από τη κρίση προς όφελος του λαού και της οικονομίας της χώρας μέσα από την ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης. Για να πάψει το κράτος να αποτελεί φέουδο της παρασιτικής ξενόδουλης ολιγαρχίας, όπως αυτό είναι σήμερα και να αναδειχθεί σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, αφού ελεύθερα αποφασίσουμε ως λαός τι αποτελεί δημόσιο και κοινωνικό αγαθό που εμπίπτει στη δημόσια σφαίρα και τι μπορεί να αποτελεί ατομικό δικαίωμα και έκφραση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, ας μη γελιόμαστε και οι μεσοβέζικες λύσεις που ακούγονται δεξιά και αριστερά, απλά θα παρατείνουν το πρόβλημα, ή και θα το επιδεινώσουν προσφέροντας ακόμα μεγαλύτερες ευκαιρίες στους επιβήτορες της πατρίδας και του λαού. Δεν γίνεται ρε αδερφέ δηλαδή να πλουτίζουν λίγοι -έως ελάχιστοι- με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου, ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΤΟΠΟΥ, του οποίου είμαστε ΚΥΡΙΟΙ, ΝΟΜΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΙ και που δικαιωματικά ανήκουν σε εμάς και στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας. Τελεία. Ο κάθε ιδιώτης μπορεί και πρέπει να παράξει χίλια μύρια άλλα προϊόντα και να εμπορεύεται άλλα τόσα.

Προφανώς όμως, για να ακολουθήσουμε μια τέτοια πολιτική δεν μπορούμε παρά να σπάσουμε τη συνέχεια του κράτους. Δεν μπορούμε παρά να προχωρήσουμε άμεσα στη παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για τη σημερινή κατάντια της χώρας και να επιβάλλουμε να καθίσουν στο εδώλιο τα φυσικά πρόσωπα είτε πολιτικά, είτε εκπρόσωποι νομικών προσώπων (κομμάτων και επιχειρηματικών κυκλωμάτων), που συμμετείχαν με κάθε τρόπο στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Να καθίσουν στο εδώλιο οι δωσίλογοι που παρέδωσαν τη Πατρίδα στη κατοχή των ξένων δανειστών.

Τέλος, η κατάκτηση της πραγματικής Δημοκρατίας μέσα από την κατοχύρωση της γνήσιας Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας αποτελεί μονόδρομο. Δημοκρατία πραγματική δεν μπορεί να υπάρξει με τη χώρα υπόδουλη και το λαό της εξαθλιωμένο. Δημοκρατία πραγματική δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς αναδιανομή πλούτου και της εξουσίας, για να γίνουν οι ανάγκες του εργαζόμενου λαού και η συμμετοχή του στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας οι πυλώνες της νέας κοινωνίας.

Η Σύνταξη νέου Δημοκρατικού Συντάγματος, με «αμεσοδημοκρατική» κατεύθυνση, με ουσιαστικοποίηση της λαϊκής συμμετοχής και κατοχύρωση της ανακλητότητας και της λογοδοσίας σε όλα τα επίπεδα είναι πλέον αδήριτη αναγκαιότητα και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τον ίδιο το Λαό με την εκλογή Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

Λάστ, μπατ νοτ ληστ που λένε κι «φίλοι» μας οι Εγγλέζοι, εύχομαι στις επικείμενες εκλογές, τις οποίες αν και ανήγγειλε ο παπαδήμιος, εγώ ακόμα πιστεύω ότι δεν θα γίνουν, να ψηφίσετε όχι με το σκεπτικό του μη χείρον βέλτιστον, αλλά ούτε και της αντίδρασης ή της διαμαρτυρίας. Απαιτείστε με την ψήφο σας σεβασμό, απαιτείστε τιμωρία, απαιτείστε Ελευθερία και πραγματική Δημοκρατία.

Τίποτα λιγότερο, ούτε ένα βήμα πίσω.

http://www.youtube.com/watch?v=gcdULTKD3cg&feature=player_embedded

Καλή δύναμη

Γιώργης Αφαλωνιάτης