"Πόσες φορές καθώς πνιγόμουν κι αναζητούσα λίγο αέρα, έκανα την κίνηση ν' ανοίξω τα παράθυρα - μα σταμάτησα απελπισμένος, γιατί, κάποια φορά που τ' άνοιξα, είδα πως έβλεπαν σ' αυλές-ή σ' άλλες θολωτές αίθουσες- σε θλιβερές αυλές δίχως αέρα και δίχως ήλιο - και τότε, βλέποντάς το, φώναξα δυστυχισμένος μ' όλες μου τις δυνάμεις:
Κύριε! Κύριε! Είμαστε τρομερά φυλακισμένοι! Κι ο θόλος μου ξανάστειλε τη φωνή μου".
Τέλματα του Andre Gide
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου