Είναι γνωστό ότι εδώ και αρκετούς μήνες η κυβέρνηση με την πολιτική της, η οποία υποτίθεται ότι της επιβάλλεται από την Τρόικα και το μνημόνιο που υπόγραψε με αυτήν, κατάφερε να κλείσει στην κυριολεξία τα καταστήματα πολλών ελεύθερων επαγγελματιών και να συρρικνώσει στο ελάχιστο το εισόδημα των υπολοίπων. Ταυτόχρονα κάποια «ιερά» επαγγέλματα έμειναν στο απυρόβλητο των μέτρων, αφού γι’ αυτά είναι έκδηλο το ενδιαφέρον τόσο της κυβέρνησης όσο και της Τρόικας. Έτσι, το τραπεζικό σύστημα και τα υπερκέρδη του, παρέμειναν άθικτα, παρά τη σκόπιμη κινδυνολογία για την τύχη τους, μόνο και μόνο για να δικαιολογηθούν οι προς τους τραπεζίτες έκτακτες παροχές της πολιτείας. Το εφοπλιστικό επίσης κεφάλαιο, που τελευταία γνωρίζει πιένες, λόγω της έκρηξης των εμπορικών συναλλαγών της Κίνας με τον υπόλοιπο κόσμο, όσο βέβαια απ’ αυτό δεν έχει πατρίδα σε χώρες – σφραγίδα, αλλά στη χώρα μας, γίνεται όλο και πιο απαιτητικό στις σχέσεις του με την Πολιτεία και τους εργαζόμενους στα πλοία. Μπρος στο γενικό χαμό και την έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής για την ανάκαμψη της οικονομίας και το φρένο στον κατήφορο της ποιότητας της ζωής μας, η κυβέρνηση ανακάλυψε τον «από μηχανής θεό», που τον ονόμασε άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Με τη βοήθεια των πανελλήνιας εμβέλειας ΜΜΕ και αρκετών προβεβλημένων και γνωστών στελεχών τους, που είναι εμφανές ότι στηρίζουν σχεδόν ομοθυμαδόν την κυβερνητική πολιτική και η τελευταία τους το ανταποδίδει ποικιλοτρόπως(!!!!), εδώ και μήνες προπαγανδίζεται η κοσμογονία που θα επιφέρει το άνοιγμα των επαγγελμάτων, που είναι κλειστά για κάποιο αριθμό πολιτών. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τον τελευταίο τουλάχιστον μήνα, σχεδόν σε καθημερινή βάση αναφέρεται στο ζήτημα αυτό, αφού δεν έχει να πει τίποτα άλλο προς παρηγορία των «αυτοχθόνων ιθαγενών», οι οποίοι, βλέποντας την κατρακύλα, στην οποία οδηγείται η χώρα, περιμένουν από κάπου φως, μήπως και επανέλθει το γέλιο και η αισιοδοξία στα μαραμένα και σκυθρωπά πρόσωπά τους.
Υποτίθεται ότι με το άνοιγμα των επαγγελμάτων και με τη διαφήμιση που έγινε γύρω από το θέμα, θα ανέμενε κανείς να συμβούν τουλάχιστον τα εξής: α) να δοθούν ευκαιρίες και σε άλλους πολίτες να μπουν στο επάγγελμα, β) να γίνει η παροχή των υπηρεσιών πιο φτηνή για τα λαϊκά στρώματα, αφού οι λοιποί (λίγοι βέβαια) έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν και ακριβή παροχή υπηρεσιών και γ)να γίνει πιο ποιοτική η παροχή της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
Ας δούμε λοιπόν πώς επιτυγχάνονται οι στόχοι αυτοί ή καλύτερα ας διερευνήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της κυβέρνησης και της τρόικας για το λειτούργημα του δικηγόρου:
Όσον αφορά τον πρώτο στόχο – πλεονέκτημα, δηλαδή τη δυνατότητα εισόδου στο επάγγελμα του δικηγόρου και άλλων πολιτών, δεν αλλάζει τίποτα, αφού και πάλι μόνο οι πτυχιούχοι της νομικής μπορούν να γίνουν δικηγόροι, αφού προηγουμένως ασκηθούν για κάποιο χρονικό διάστημα και υποβληθούν σε εξετάσεις για την είσοδο στο επάγγελμα. Στο επάγγελμά μας δεν υπάρχει περιορισμένος αριθμός θέσεων (numerus clausus).
Σχετικά με τον δεύτερο στόχο – πλεονέκτημα από το άνοιγμα, δηλαδή τη φτηνή παροχή των υπηρεσιών του δικηγόρου, χωρίς τον περιορισμό της κατώτερης αμοιβής που υπάρχει σήμερα για κάθε συγκεκριμένη εργασία μας, σημειώνω τα εξής: Από πολλά χρόνια έχει καθιερωθεί ο θεσμός των ελάχιστων ορίων με τα οποία αμείβονται οι δικηγόροι. Η ίδια η έννοια του «ελάχιστου» από την φύση της δεν αποκλείει την είσπραξη μεγαλύτερης αμοιβής από τον δικηγόρο για κάποια υπηρεσία προς τον πελάτη του, αφού βέβαια προηγουμένως συμφωνήσει μαζί του γι’ αυτό. Οι ελάχιστες αυτές αμοιβές είναι πολύ χαμηλές, τόσο χαμηλές, που δεν θα εμποδίσουν κανέναν ευρωπαίο δικηγόρο να έρθει να δικηγορήσει στη χώρα μας!!!!!! Ας σημειωθεί ότι με τις αμοιβές αυτές ο ευρωπαίος θα κάλυπτε απλά και μόνο τα έξοδα της γραφικής του ύλης. Επομένως, οι ελάχιστες αυτές αμοιβές δεν εμποδίζουν την ελεύθερη διακίνηση των δικηγόρων της κοινότητάς μας, κάτι που υποτίθεται ότι είναι επιδίωξη της Τρόικας. Σκόπιμα αποσιωπά βέβαια η Τρόικα και η κυβέρνηση ότι στην ανεπτυγμένη και προχωρημένη Γερμανία, υπάρχει το σύστημα των ελάχιστων αμοιβών, που δεν συγκρίνονται βέβαια με τις δικές μας, κι όμως καμιά ευρωπαϊκή Αρχή δεν τόλμησε να υποδείξει στην Γερμανία την κατάργησή τους και μάλιστα σε πολύ σύντομο διάστημα, όπως έκανε η Τρόικα για μας. Από τις ελάχιστες αυτές αμοιβές των ελλήνων δικηγόρων, επιβίωσαν μέχρις σήμερα οι δικηγορικοί σύλλογοι, για να καλύπτουν τα λειτουργικά τους έξοδα και ενισχυθήκαν τα ταμεία προνοίας των δικηγόρων, που τόσο χρήσιμα είναι στις μέρες μας, αλλά θα είναι και πολύ πιο χρήσιμα στο μέλλον. Ταυτόχρονα όμως η ύπαρξη των ελαχίστων αμοιβών προστατεύει τους δικηγόρους από τις πιέσεις των μεγάλων και οικονομικά ισχυρών πελατών τους, δηλαδή τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, από το να αξιώνουν (κυρίως οι πρώτες) την παροχή υπηρεσιών με εξευτελιστικές αμοιβές, χαμηλότερες ακόμα και από αυτά τα ελάχιστα. Η κρίση που πλήττει και τον δικό μας κλάδο θα οδηγήσει πολλούς συναδέλφους, κυρίως νέους, να υποκύψουν σ’ αυτή την πίεση και να αποδεχθούν την παροχή υπηρεσιών με αμοιβές πείνας, που προσβάλλουν το λειτούργημά μας και εξευτελίζουν τις πολυετείς και δύσκολες σπουδές μας. Θα πει κανείς:
Ναι, αλλά απ’ αυτό θα επωφεληθεί και ο πελάτης της τράπεζας, αφού θα χρεωθεί με λιγότερα έξοδα.
Λάθος!!!!!
Η τράπεζα θα χρεώσει τον πελάτη της (τον ταλαίπωρο δανειολήπτη κατά κανόνα) με έξοδα πολλαπλάσια από εκείνα που θα δώσει στον δικηγόρο που θα χρησιμοποιήσει. Η απληστία στο μεγαλείο της!!! Ας μιλήσουμε με ένα παράδειγμα: Η δικαστική δαπάνη που επιδικάζει το δικαστήριο σε υποθέσεις έκδοσης διαταγών πληρωμής, στις οποίες προχωρούν οι τράπεζες σε βάρος των οφειλετών τους και είναι ανάλογες με το ύψος της οφειλής, είναι συνήθως πολύ μεγάλες. Έτσι π.χ για μια απαίτηση 200.000 € η δικαστική δαπάνη φτάνει τις 5.000 έως 7.000 €, ενώ τα έξοδα για την έκδοσή της δεν ξεπερνούν τα 1.000 – 1.200 €. Ο δικηγόρος όμως, που αμείβεται από την τράπεζα για κάθε υπόθεση, ο οποίος θα προβεί στην συγκεκριμένη δικαστική ενέργεια, θα λάβει το πολύ 200-300 €, ενώ τα υπόλοιπα τα ενθυλακώνει η τράπεζα, παρά το ότι πρόκειται καθαρά για αποζημίωση της παροχής δικηγορικών υπηρεσιών. Δηλαδή οι πολίτες χρεώνονται, ο δικηγόρος ψευτοαμείβεται και η τράπεζα πολλαπλασιάζει τα κέρδη της με τον τρόπο αυτόν. Αν τολμήσει ο δικηγόρος και αξιώσει μεγαλύτερη αμοιβή, τότε η τράπεζα θα τον στείλει σπίτι του και θα επιλέξει στη θέση του άλλο συνάδελφο, που η κρίση τον οδηγεί ενδεχομένως να υποκύπτει σε τέτοιου είδους εκβιασμούς. Ας μην ξεχνάμε ότι από τον Ιούλιο του 2010 οι αμοιβές των δικηγόρων επιβαρύνονται με ΦΠΑ από 23%, έξοδο, που λόγω της σοβαρής κρίσης γενικότερα αλλά και στο επάγγελμά μας, δεν μπορεί να το μετακυλήσει στον πελάτη του και το επιβαρύνεται ο ίδιος.
Συμπερασματικά το άνοιγμα του επαγγέλματος του δικηγόρου θα βοηθήσει τον πολίτη που προστρέχει σε νομικές υπηρεσίες και κυρίως τον φτωχό; Φυσικά και όχι. Αντίθετα θα βοηθήσει τις τράπεζες να πληρώνουν τους δικηγόρους με ψίχουλα, με ποσά μικρότερα από τις ελάχιστες αμοιβές που ισχύουν σήμερα και είναι εμφανώς αναντίστοιχες με την παρεχόμενη από τους δικηγόρους υπηρεσία. Και αν η πολιτεία, που μας έμαθε να την αντιμετωπίζουμε με μεγάλη επιφυλακτικότητα για τις αγαθές προθέσεις της, ενδιαφερόταν πράγματι να έχει ο πολίτης ευχερή πρόσβαση στη δικαιοσύνη, δεν θα πολλαπλασίαζε τελευταία τα τέλη και τα έξοδα (που φυσικά δεν τα εισπράττουν οι δικηγόροι), όπως τα παράβολα υποβολής μιας μήνυσης (από 20 € εκτοξεύτηκαν στα 150 €) ή τα παράβολα στα Διοικητικά Δικαστήρια (υπερδιπλασιάστηκαν), παράβολα που κάποιες φορές εμποδίζουν π.χ τη σύζυγο, που ο ασυνεπής σύζυγός της παραβιάζει σκόπιμα την υποχρέωσή του για διατροφή των παιδιών τους, να τον καταμηνύσει γι’ αυτό και να τον υποχρεώσει να συμμορφωθεί με την ιερή αυτή υποχρέωσή του ή τον δημόσιο υπάλληλο να προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια, όταν το ίδιο το δημόσιο τον αδικεί, αφού τα παράβολα που του αξιώνουν προβάλλουν εμπόδια, ενώ ο αντίδικός τους, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο, έχει ατέλεια όταν προσφεύγει Ταυτόχρονα όμως γνωρίζει ο πολίτης ότι πληρώνει ακριβά όχι για να απολαύσει μια ταχεία απονομή του δίκιου του, αλλά ότι προσφεύγει σε ένα σύστημα, που έτσι όπως λειτουργεί η λήψη δικαστικής απόφασης είναι «αγαθό εν ανεπαρκεία». Με όσα διαβάσατε παραπάνω βλέπετε το άνοιγμα του επαγγέλματος του δικηγόρου να οδηγεί έστω και κατ’ ιδέα σε έναν από τους στόχους που αναφέρθηκαν στην αρχή; Είμαι βέβαιος ότι τα ίδια περίπου ισχύουν και για τα άλλα επαγγέλματα που ελευθερώνονται, όμως αρμόδιοι να μιλήσουν γι’ αυτά είναι αυτοί που τους αφορούν.
Γιατί λοιπόν τόσος ντόρος; Έχουν μάθει, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, που εδώ και καιρό στηρίζουν αυτές τις επιλογές της κυβέρνησης, να αποπροσανατολίζουν τον πολίτη. Να βάζουν τον ένα κλάδο να στρέφεται κατά του άλλου και φυσικά όλοι μαζί να ξεχνάμε το οικονομικό χάλι της χώρας και την έλλειψη (κυρίως) προοπτικής. Παρέλειψα να γράψω ότι ένα ακόμα από τα «θετικά» του ανοίγματος του επαγγέλματός μας είναι η δυνατότητα πλέον να δικηγορούν οι Αθηναίοι δικηγόροι (γι’ αυτούς έγινε η αλλαγή) και στις επαρχιακές πόλεις, αλλά και να συσταθούν δικηγορικές εταιρίες με μέλη τους δικηγόρους από διάφορες πόλεις, πετυχαίνοντας έτσι να έχουν υποκαταστήματα σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Δηλαδή το μεγαλογραφείο της Αθήνας ή αν θέλετε και του Παρισιού ακόμα, μπορεί να έρθει και να συναγωνιστεί τον αδύναμο επαρχιώτη δικηγόρο. Είναι συμπτωματικό ότι στην τελευταία αποχή που κήρυξαν οι δικηγόροι το Δ.Σ του δικηγορικού συλλόγου της Αθήνας με συντριπτική πλειοψηφία, αρνήθηκε να συμμετάσχει; Δικαιολογημένα λοιπόν ο υπουργός Οικονομικών και ο Πρωθυπουργός είναι περιχαρείς τον τελευταίο καιρό που επιτέλους δίνεται λύση στο σοβαρό πρόβλημα των κλειστών επαγγελμάτων !!!!
Το κλειστό Πρωθυπουργικό και Υπουργικό επάγγελμα πότε θα ανοίξει επιτέλους;
Θάνος Αμπατζής
Γενικός Γραμματέας Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών
δημοσιευμένο στην εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ στο φύλλο της 22-1-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου