Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Σάλια, Μισόλογα και Τρύπιοι Στίχοι

"Όλη μέρα εδώ
Γεμίζω αδειάζω τασάκια
Γεμίζω αδειάζω κουράγιο
Γεμίζω αδειάζω έρωτα
Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει
Πάνω από τα όριά του
Διαφορετικά ξεχειλίζει
Λερώνει
Σε βάζει σε μπελάδες"

Γιάννης Αγγελάκας

Αυτό -που δεν πρέπει να γεμίζει πάνω από τα όριά του, για να μην λερωθείς και μπεις σε μπελάδες- νομίζω ότι βάραινε το μυαλό του Γιώργου για κάποιες ώρες, μέρες ίσως, ή και παραπάνω.
Ωστόσο, αναρωτιέμαι αν η Φούσκα γέμισε πάνω από τα όριά της. Θα’λεγα πως όχι. Κατηγορηματικά μάλιστα.
Το γεγονός ότι δυο-τρεις από τους επισκέπτες άρχισαν να εκφράζουν γραπτώς την άποψή τους, με όχι τόσο κόσμιο τρόπο ή τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που εμείς θα θέλαμε, δεν νομίζω ότι μπορεί να αποτελέσει τον λόγο για να κλειδώσουμε την πόρτα πίσω μας. Οι προσωπικές επιθέσεις
(argumentum ad hominem) είναι ένα φαινόμενο συνηθισμένο τόσο στην διαδικτυακή όσο και στην πραγματική ζωή. Τόσο συνηθισμένο, που απορώ πως θα μπορούσε να ενοχλήσει έναν άνθρωπο σαν και τον Γιώργο. Άλλοι λόγοι ίσως, όχι όμως οι προσωπικές επιθέσεις.
Για τους πραγματικούς λόγους θα ήθελα μια ανάρτηση.

Και δεν νομίζω ότι έχει τόσο πολύ σχέση με την "ανοχή", που τόσο ωραία ορίζεται από τον Όθωνα, την άμεση και ξεκάθαρη αντίδραση του οποίου παραδέχομαι.
"Θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας αλλά κυρίως της ελευθερίας." Εντάξει. Αλλά, Όθωνα, η δήλωση αποχώρησης έγινε ακριβώς για ζητήματα ανοχής. Για να μπορεί ο Η.Θ και κάθε άλλος εδώ μέσα να εκφράζει την άποψή του, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή δεν θίγει προσωπικά κάποιον άλλον, ελεύθερα.
Γιατί σε τελική ανάλυση άλλο πράγμα η "ανοχή" και άλλο η "παθητικότητα". Το γεγονός ότι εκφράζεις την αντίθεσή σου απέναντι σε συμπεριφορές που δεν σου γουστάρουν -αποφασίζοντας εσύ να αποχωρήσεις από έναν ορισμένο χώρο και παρά το γεγονός ότι ο χώρος αυτός ανήκει και σε σένα- δεν σημαίνει και έλλειψη ανεκτικότητας. Ακριβώς το αντίθετο.

Η απόφαση περί αποχώρησης δεν με βρίσκει σύμφωνο. Προσπάθησα πολύ να την αιτιολογήσω, αλλά ομολογώ ότι δεν κατέληξα πουθενά.
Εύχομαι να ανακληθεί.
Αν όμως ο Γιώργος διατηρήσει την θέση του αυτή, τότε ίσως να πρέπει να συζητήσουμε το ενδεχόμενο αναστολής του blog.

ΥΓ. Επειδή κατά την άποψή μου η ανοχή έχει όρια πέρα από τα οποία η ειρηνευτική αξία της γίνεται ένοχη αδιαφορία, επισυνάπτω την εξής αλληλογραφία, που είχα την περασμένη βδομάδα με τον διαχειριστή του
www.patrasblogs.gr.

Αγαπητοί,
παρακαλούμε να αφαιρέσετε το blog από την λίστα σας.
όταν με το καλό "αναχωρήσει" από την λίστα σας το blog <Χρυσή Αυγή Νοτιοδυτικής Ελλάδας>, με χαρά θα επιστρέψουμε.
Ευχαριστούμε.

Εκ της διευθύνσεως
========================================

Γεια σας,
Παρόλο που κει εμείς έχουμε την ίδια γνώμη με εσάς για την συγκεκριμένη οργάνωση, ωστόσο με αυτό ακριβώς τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε την έννοια της «Δημοκρατίας απόψεων».
Ένα blog δεν μπορεί να αμαυρώσει το όνομα μιας περιοχής ή μιας πόλης, αλλά αν τους φιμώνουμε, τότε εμείς θα είμαστε οι φασίστες.
Αυτό είναι καθαρά δική μου προσωπική άποψη, τίποτα παραπάνω.
Ελπίζω να συμφωνείτε με αυτό.
Χαιρετισμούς στην πανέμορφη Πάτρα!
Καλή συνέχεια!

Με εκτίμηση,
Γρηγόρης Σεμπελίδης
Hellas Blogs
========================================

Αγαπητέ Γρηγόρη,
συμφωνούμε με την άποψή σου περί δημοκρατίας.
Για τον λόγο αυτό άλλωστε δεν ζητήσαμε την αφαίρεση του συγκεκριμένου blog από το site σας, αλλά την αφαίρεση του δικού μας.
Εις το επανειδείν.

Νίκος Αφαλωνιάτης

ΥΓ. Ε, όχι και πανέμορφη η Πάτρα!!! Ένα μάτσο χάλια είμαστε...


4 σχόλια:

ΓΙΩΡΓΟΣ είπε...

Αν και φανατικός οπαδός της διαλεκτικής (και με τις δύο έννοιες της) το μοναδικό πράγμα που φοβάμαι από τις ιδέες μου είναι η πιθανότητα να γίνουν καθεστώς. Γι’ αυτό απεχθάνομαι τις ταμπέλες και του είδους την κριτική που ασκείται προς τον Η.Θ. καθώς και το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε και να απαντάμε.

Ξέρεις καλά αν και πόσο διαφωνώ με τις απόψεις του Η.Θ. όπως επίσης ξέρεις ότι παρά το αιχμηρό και απόλυτο της αντίδρασης μου σέβομαι τους άλλους. Η συζήτηση που έχουμε ανοίξει είναι θέμα σεβασμού. Αν αυτός δεν υπάρχει, εγώ αδυνατώ να λειτουργήσω.

Έχω μια απλή άποψη: την αναγνώριση και τον σεβασμό δεν πρόκειται να στον προσφέρει ποτέ κανένας τιμής ένεκεν. Ούτε η ίδια σου η μάνα. Ακόμα και αυτή σου αναγνωρίζει κάποια πράγματα, σε σέβεται και σε αγαπάει για ΚΑΘΑΡΑ αντικειμενικούς λόγους (με υποκειμενική βέβαια θεώρηση). Ως εκ τούτου, την αναγνώριση και τον σεβασμό τον διεκδικείς και τον επιβάλεις.

Αν και στην προσωπική μου ζωή τα έχω διεκδικήσει και τα δυο με μεγάλη επιμονή η επιβολή τους στο κοινωνικό πεδίο (και στη Φούσκα) αρχίζει να θέτει ζητήματα περί κριτικής, περί λογοκρισίας και περί ελευθερίας της άποψης. Για μένα είναι πολύ ξεκάθαρο ότι η ελευθερία της γνώμης και η ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών περιλαμβάνει αυτονόητα τον σεβασμό και την αναγνώριση του άλλου όσο αντίθετος μας και αν είναι. Ωστόσο δεν βλέπω το περιθώριο συζήτησης του θέματος με ανώνυμους σχολιαστές. Γι’ αυτό το λόγο, για να μην γίνω εγώ ο λογοκριτής, για να μην εμποδίσω κανέναν να ασκήσει το δικαίωμα του να επιτίθεται (με τέτοιον τρόπο;) στον Η.Θ. φρονώ πως οφείλω να αποχωρήσω. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσω να απαντάω και τρίτη και πολλές άλλες φορές το «άντε από δω» με τον ίδιο «ευγενικό» τρόπο που το έκανα και τις προηγούμενες δύο! Και ομολογώ ότι δεν με ευχαριστεί να αναγκάζομαι να απαντάω με τέτοιο τρόπο.

Δεν νομίζω ότι έχει λόγο η Φούσκα να σταματήσει να υπάρχει μόνο και μόνο επειδή δεν θα είμαι εγώ μέσα. Ωστόσο, μπορεί να ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσει να υπάρχει αν αρχίσει να γίνεται χώρος διασκέδασης για κάθε περαστικό. Μέχρι τώρα αυτό που με γοήτευε στη Φούσκα και δη στα γραπτά των φίλων μας και τα δικά σου είναι ότι ο ένας έσπρωχνε τον άλλον πιο μπροστά. Ακόμα και ο Η.Θ. και ο Backbencher τους οποίους και εγώ και εσύ αντιπολιτευόμαστε στη Φούσκα απαντούσαν επί του θέματος και όχι επί προσωπικού. Θυμάσαι ότι ακόμα και εκείνο το περίφημο σχόλιο του προβοκάτορα (καλοταϊσμένοι) έγινε προφορικά και εμείς που μας αφορούσε το φέραμε στη Φούσκα.

Γενικά και για να μην μακρολογούμε: το ύφος, το ήθος και η στόχευση των τελευταίων συζητήσεων (ακόμα και του δικού μου μερίσματος) δεν με ευχαριστεί. Μου θυμίζει το χειρότερο εαυτό μου, το χειρότερο εαυτό της κοινωνίας μας και των ανθρώπων της τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια: πυροβολούμε ανθρώπους και όχι ιδέες. Γι’ αυτό έχουμε ακόμα Χρυσαυγίτες! Με ερεθίζουν αφάνταστα οι προσωπικές επιθέσεις αυτού του ύφους και ήθους γιατί σε αυτή την νοοτροπία και την φιλοσοφία στηρίχτηκαν και στηρίζονται όλες οι αναίτιες διώξεις. Όσο το θέμα μας είναι το τι έχει κάνει ο Η.Θ., εγώ ή εσύ στη ζωή μας, εγώ δεν έχω θέμα συζήτησης. Όσο οι σχολιαστές κάνουν χαβαλέ εγώ δεν έχω τι να πω.

Μπορεί η απόφαση μου να μοιάζει αδικαιολόγητη αλλά η μη λήψη της θα σηματοδοτούσε την συμμετοχή μου στη συζήτηση. Αλλά εγώ δεν θέλω να συμμετέχω.

Ωστόσο θα κάνω μια εποικοδομητική πρόταση: ας αναστείλουμε κάθε βεβιασμένη διαδικασία μέχρι την επόμενη συνάντηση μας. Τότε θα λογοδοτήσω ενώπιον της παρέας και θα συναποφασίσουμε την συνέχεια της ιστορίας. Ο καιρός γαρ εγγύς!

ΓΠΚ

NikSpanos είπε...

αγαπητε Νικο

θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω με την αποφαση να διαγραφουμε απο το

Patrasblogs
Θεωρω οτι οντως καθενας πρεπει να λεει (οχι ομως και να κανει)οτι θελει οσο

ακραιο και αν μας ακουγεται.
Οπως ο αναρχικος μας καλει σε "εξεγερση, ρηξη και ανατροπη" του κρατους

ετσι και ο φασιστας μπορει να καλει σε "μαχητικη αντισταση" και λοιπα.
Αυτο που με ενοχλει ειναι οταν και οι δυο αυτες πλευρες κυκλοφορουν

ατιμωρητες ή δεν αντιμετωπιζονται το ιδιο απο το νομο.

Οταν ο αστυφυλακας πλακωνει στο ξυλο ενα διαδηλωτη - αναρχικο για να τον "συλλαβει", αλλα για τον βανδαλο - αναρχικο , κανει τα στραβα ματια και αδυνατει....
Οταν τα φασιστοειδη βγαινουν παγανια και ξυλοκοπουν μεταναστες, κανεις δεν τα βλεπει , παρα μονο ο αστυφυλακας χτυπαει φιλικα την πλατη του καθε "Περιανδρου".

Αυτα με τσαντιζουν και με πειραζουν
οχι ο καθε κολλημενος που ανοιγει ενα μπλογκ

ευχαριστω.

Νίκος είπε...

Το πρώτο λάθος που έκανα ήταν "δικονομικό", δεδομένου ότι έπρεπε πρώτα να συζητήσουμε το θέμα και μετά να φύγουμε (ή όχι) από το patrasblogs.

Τώρα για το δεύτερο λάθος, που αφορά στην ουσία των πραγμάτων, έχω την πρόθεση κάποια στιγμή να ανεβάσω μια ανάρτηση, στην οποία θα προσπαθήσω να εξηγήσω την κίνησή μου αυτή.
Πάντως προκαταβολικά λέω ότι συμφωνώ με όσα έγραψες.

Καλή επιστροφή.

ΓΙΩΡΓΟΣ είπε...

Backbencher μπορεί να συμφωνήσω μαζί σου αν το (κόκκινο) κρασί δεν θα βαράει κατακούτελα (εκείνο τον πονοκέφαλο ακόμα τον θυμάμαι) και αν φροντίσεις τη δύναμη του λόγου σου (την οποία αναγνωρίζω) να πολλαπλασιάζει δυναμική και ευφυής γυναίκα που δεν συγχωρεί ανδρικές αδυναμίες ...

... με εννέα γράμματα!

Γ.