Για να ξεφυγουμε λιγο απο την στασιμοτητα ......

3.3.2005
Νομικη Δημοκριτειο Παν.Θρακης
Απαντηση του Γιαννη του Μπεκα , Καθηγητη Ποινικου, στο Μακη(ενας ειναι ο Μακης...)
μετα απο συζητηση για τα τηλεδικαστηρια...

«Οταν η κ. Κατίνα, λέει ο κ. Ιωάννης Μπέκας, δίνει στο κομμωτήριο ιατρικές συμβουλές κάνοντας αντίστοιχες γνωματεύσεις, ένας καθηγητής ιατρικής δεν έχει κανένα λόγο να ασχοληθεί με το θέμα. Οταν, όμως, ο Καματερός μοιράζει το θαυματουργό νερό του που δήθεν θεραπεύει τον καρκίνο και ο κόσμος τρέχει να το πάρει, τότε ο καθηγητής αρχίζει να προβληματίζεται για το αν θα πρέπει να επέμβει και να διαφωτίσει τον κόσμο. Αν, τέλος, ο Καματερός και η Κατίνα επισκεφθούν την Ιατρική Σχολή για να μεταλαμπαδεύσουν τις απόψεις τους στους αυριανούς γιατρούς, τότε ο καθηγητής δεν έχει πλέον κανένα περιθώριο σιωπής, αλλά η παρέμβασή του είναι επιβεβλημένη.

Το κράτος δικαίου δεν ανέχεται ό,τι μπορεί να επιδιωχθεί τι με παράνομα μέσα. Ο νομοθέτης δεν ανέχεται το χτύπημα, το βασανισμό του τρομοκράτη για να ομολογήσει πού είναι η βόμβα που θα σκοτώσει σε λίγο 100 ανθρώπους: Το άρθρο 137Δ ΠΚ ρητά αποκλείει τη δικαιολόγηση των βασανιστηρίων για οποιοδήποτε όφελος. Προτιμά, αν δεν μπορούν να σωθούν οι 100 αλλιώς, να πεθάνουν, παρά να βασανιστεί ο δήμιός τους! Μας αρέσει, δεν μας αρέσει (κι εμένα μου αρέσει), έτσι θέλει ο νόμιμος νομοθέτης.

Το ίδιο, πολύ περισσότερο, ισχύει και για τις υποκλοπές συνομιλιών. Το πολυτιμότερο αγαθό της ελεύθερης, ιδιωτικής επικοινωνίας είναι, και ορθά είναι, απαραβίαστο. Το Γερμανικό Ακυρωτικό εύγλωττα περιγράφει τη ζοφερή, οργουελική πιθανότητα ο καθένας να φοβάται να μιλήσει, μήπως και αποτυπώσουν τη φωνή του παρά τη θέλησή του.

Ο αντίλογος των λαθρακουστών και των υποκλοπέων λέει:

Μα, αν δεν υποκλέψεις και δεν δουλέψεις με κρυφή κάμερα, πώς θα αποκαλύψεις τα σκάνδαλα; Ο νόμος το επιτρέπει αν υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον.
Ουδέν ψευδέστερο τούτου. Κατ' αρχήν το ίδιο το σύνταγμα, στο άρθρο 19 απαγορεύει την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, είτε ως καταγραφή, είτε ως χρήση του προϊόντος υποκλοπής. Μόνη περίπτωση, εφόσον πρόκειται για ιδιαίτερα σοβαρά αδικήματα, νόμιμης υποκλοπής είναι εκείνη που προβλέπει ο ν. 2225/94, όπου όμως διατάσσεται από δικαστήριο. Πουθενά δεν αναφέρεται το δημόσιο συμφέρον.

- Αρα ιδιώτης ουδέποτε νομιμοποιείται να υποκλέπτει συνομιλία, ούτε να την χρησιμοποιεί. Ετσι, αυτός που κάνει την υποκλοπή, όπως και αυτός που τον έβαλε να την κάνει, τιμωρείται από το άρ. 370Α § 142 ΠΚ με φυλάκιση 1-5 ετών.

Και η χρήση των προϊόντων υποκλοπής τιμωρείται με ποινή 1-5 ετών φυλάκισης στην § 3 του ίδιου άρθρου.

Εστω όμως ότι το προϊόν της υποκλοπής έφτασε στα χέρια του δημοσιογράφου, χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος.

- Πράγματι μέχρι το 2003 το άρ. 370Α § 4 ΠΚ ανέφερε μεταξύ των λόγων δικαιολογημένης χρήσης και την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Δυστυχώς για τους δημοσιογράφους, η § 4 έχει τροποποιηθεί και πλέον το περιβόητο δημόσιο συμφέρον δεν αναφέρεται καθόλου.

Οπως και να έχει, η §4 οπωσδήποτε συγκρούεται με το άρ. 19 συντ. και, ως αντισυνταγματική, δεν πρέπει να εφαρμόζεται.

Τέλος και ο ΚΠΔ (άρ. 177 § 2) απαγορεύει στους δικαστές να λάβουν υπόψη τους τέτοια παράνομα μέσα, παρά μόνο κατ' εξαίρεση και εφόσον πρόκειται για κακούργημα που απειλεί ισόβια.
Συνεπώς, η κοινοποίηση των προϊόντων υποκλοπής στα δικαστήρια ελάχιστα ωφελεί, αφού ούτε η απάτη, ούτε η δωροδοκία, ούτε το ξέπλυμα κ.λπ. δεν τιμωρούνται με ισόβια.
Συμπέρασμα, η τέλεση υποκλοπής και η χρήση προϊόντων της από δημοσιογράφο ουδέποτε δικαιολογείται


θερμες ευχαριστιες για το το κειμενο αυτο στο nikta-tag
http://nikta-tag.blogspot.com/2006_11_01_archive.html

Υγ1(μιας και ειναι της μοδας).
Το κειμενο το ειχα βρει παλαιοτερα απο αλλη πηγη , αλλά δυστυχώς το εσβησα .
Ελπιζω να ειναι ολοκληρωμενο.