Αν δεν είσαι μέρος της Λύσης, είσαι μέρος του Προβλήματος

Ως καθωσπρέπει καλοταϊσμένος, ασχολούμενος με αυτιστική εμμονή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με θέματα ήδη λυμένα, πήρα τον Λάμπρο χθες το απόγευμα και πήγαμε στην πορεία για την 17Ν. Αυτονόητο είναι, αλλά το αποσαφηνίζω για σένα Η.Θ., που είσαι δύσπιστος, ότι εκτός από μια καλή ευκαιρία για περπάτημα, έτσι ώστε να πέσει λίγο η καλοταϊσμένη κοιλιά μου, θεώρησα τη συμμετοχή μου στην πορεία αναγκαία. Όχι μόνο ως χρέος απέναντι σε αυτούς που ανέτρεψαν τους άρρωστους συνταγματάρχες, αλλά κυρίως ως αντίδραση απέναντι σε όλους αυτούς που θεωρούν τα προβλήματα λυμένα.
Το Σάββατο βγήκαμε με τα παιδιά και συζητήσαμε για λίγο τη φράση της Πέμπτης, ότι η Φούσκα αποτελείται από «μια ομάδα καλοταϊσμένων που ασχολείται με προβλήματα που έχουν ήδη λυθεί» (συγχωρέστε μου την πιθανή αλλοίωση της φράσης, ήταν βράδυ, είχαμε φάει και πολύ!!!).
Αυτό που μας ενόχλησε ήταν η ταμπέλα: Καλοταϊσμένοι. Χμ, για υποτιμητικό και ειρωνικό ακούγεται, ωστόσο πέρα για πέρα αληθές. Σε αυτό σταθήκαμε, αυτό μονοπώλησε την κουβέντα μας, αυτό σχολιάζει η προηγούμενη ανάρτηση. Κάναμε καλά; Κατά την άποψή μου όχι.
Χάσαμε το ουσιώδες, το σημαντικό. Ποιο είναι αυτό; Μα η συνέχεια της φράσης, δηλ. τα «προβλήματα που έχουν ήδη λυθεί». Αλήθεια ε; Λύθηκαν τα προβλήματα; Για να δούμε…
Το γεγονός ότι εγώ, εμείς, εσύ Η.Θ., έχουμε λύσει τα βασικά μας προβλήματα, δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα λύθηκε και για τον υπόλοιπο κόσμο που ζει στη στέρηση, την πεινά και την αρρώστια που σε μεγάλες περιοχές παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις.
Η ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας και ελευθέριας, αναγνωρίζουμε ότι αφορά μόνον εμάς και όχι μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας, που ζουν στα κατώτατα ανεκτά όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Για αυτούς βλέπεις το πρόβλημα παραμένει άλυτο.
Και άλλα πολλά παραδείγματα θα μπορούσα να αναφέρω, αλλά το θεωρώ περιττό. Δεν έχω και πολύ χρόνο, πρέπει να πάω για φαί…
Αναμένω απάντηση.